Είμαι 850 ετών, λένε κάποιοι. Άλλοι, πάλι, λένε ότι είμαι 2.000 ετών! Γι’ αυτό και με ανακήρυξαν διατηρητέο μνημείο της Φύσης. Είμαι και μητέρα. Ναι, και τα δέντρα μπορούν να είναι μητέρες. Είμαι η «Μάνα Ελιά Καλαμών» και από εμένα προέρχεται η γνωστή ποικιλία ελιάς Καλαμών. Η αλήθεια είναι έχω ζήσει κι έχω δει πολλά, αλλά μία είναι η ιστορία που με «σημάδεψε». Θέλω να σου τη διηγηθώ…
Κάποτε ζούσα σε μια απέραντη, εύφορη κοιλάδα γύρω από την Καλαμάτα. Αληθινός παράδεισος ήταν και είναι για όλα εμάς τα δέντρα, για τα ζώα, τα πουλιά. Όλοι είμαστε ανέμελοι, ελεύθεροι, αλήθεια ευτυχισμένοι. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά, γύρω στο 1828, τουρκοαιγιπτιακά στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά ήρθαν και πυρπόλησαν όλα τα δέντρα. Είδα τα δέντρα-φίλους μου να καίγονται ζωντανά. Οι σπίθες τους μου έμοιαζαν φωνές αγωνίας, κραυγές βοήθειας. Αλλά τι να κάνω εγώ… Εγώ απλά ήμουν μια ελιά. Ντόπιοι τρέχανε να σώσουν ό,τι μπορούσαν και τελικά γλύτωσα! Με τα λόγια τους με έσωσαν, όχι με νερό! Πώς το κατάφεραν αυτό; Είπαν στον Ιμπραήμ ότι ήμουν στοιχειωμένη και ότι μεγάλα κακά θα τον έβρισκαν αν έβαζε σε εμένα φωτιά. Κι έτσι είμαι ακόμα εδώ, ζω από ένα αθώο ψέμα, άλλα πλέον σε όμορφο τόπο θαυμαστό. Κι όποιος με αγγίζει και με θαυμάζει, πάντα την πονεμένη αυτή ιστορία μου λέω εγώ…