Φύση

• Περιοχή: Άστρος Αρκαδίας
• Είδος: Tilia tomentosa (φλαμουριά)
• Ηλικία: Υπεραιωνόβια τηλιά
• Συντεταγμένες: 37.40654, 22.72084

Γεννήθηκα στο Άστρος της Αρκαδίας και πρέπει να είμαι πολύ γνωστή στον τόπο μου. Κόσμος έρχεται και με θαυμάζει και κάθεται με δέος κάτω από τον γερασμένο μου κορμό, κι ας μην είμαι πυκνόφυλλη, κι ας μην τους χαρίζει η σκιά μου τόση πολλή δροσιά. Οι χωριανοί προσπαθούν τα πάντα να κάνουν για να με διατηρήσουν στη ζωή. Μα αν ακούσεις την ιστορία μου, θα δεις ότι η μοίρα μου επιφύλασσε τόσες ένδοξες στιγμές, που μέσα μου θα νιώθω πάντα ζωντανή…

Ήταν θυμάμαι Ιούνιος του 1821 όταν ο Δημήτριος Υψηλάντης πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στον Μοριά, όταν αποβιβάστηκε στο Άστρος. Ο λαός έλαμπε από προσμονή και χαρά και του επιφύλαξε μεγαλειώδη υποδοχή. Ανάμεσά τους διάφοροι προεστοί και οπλαρχηγοί, αλλά εκείνος που ξεχώριζε πιο πολύ ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο «Γέρος του Μοριά».
Αν η μνήμη μου δεν μ’ απατά, κι αν η παράδοση τα λέει σωστά, κάτω από τη σκιά μου ο Κολοκοτρώνης παρέθεσε γεύμα προς τιμήν του Υψηλάντη. Το Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, όπως έμεινε γνωστό, φάνταζε ασυνήθιστο στον Φαναριώτη πρίγκιπα, ο οποίος είχε μάθει να τρώει σε τραπέζια, με μαχαιροπίρουνα, όχι καθισμένος κατάχαμα να παίρνει το φαγητό με τα χέρια, όπως συνήθιζαν οι Μοραΐτες.
Τότε ο «Γέρος του Μοριά» πήρε φαγητό και το πρόσφερε στον Υψηλάντη με τα χέρια του, και του είπε: «Αυτό πρίγκιπα σου το προσφέρει η Ελλάς με τα χρυσά πιρούνια της»· μετά του πρόσφερε κρασί μέσα σε νεροκολόκυθο, λέγοντάς του: «αυτό πρίγκιπα στο προσφέρει η πατρίς με τα χρυσά ποτήρια της». Τα καρδιόσχημα φύλλα μου σαν να μεταμορφώθηκαν τότε σε αληθινές καρδιές! Ένιωσα μάρτυρας μιας ιστορίας πραγματικής αγάπης για την πατρίδα. Μιας ιστορικής συνεύρεσης δύο ηρωικών ανθρώπων. Αγάπη ένιωθα και ευγνωμοσύνη τόση πολλή που θα με κρατά μέσα μου για πάντα ζωντανή.