Τέχνη

Το Ναύπλιο ή Ανάπλι υπήρξε για χρόνια η καρδιά της Επανάστασης. Παραδόθηκε στον Κολοκοτρώνη το 1822 και, όχι τυχαία, έγινε η έδρα της Ελληνικής Πολιτείας με Κυβερνήτη τον Ι.Α. Καποδίστρια. Η δημόσια τοιχογραφία τιμά τις δύο προσωπικότητες που συνέδεσαν το όνομά τους με την ιστορική αυτή πόλη.

Η Καρδαμύλη Μεσσηνίας, έδρα του Δήμου Δυτικής Μάνης, είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό ιδιαίτερα φυσικού κάλλους, πλούσιο σε μνημεία και ιστορία. Εδώ, το 1821, όρκισε ο Νικηταράς τον Πετρόμπεη και εδώ έφτασαν εφόδια από τη Σμύρνη που παρέλαβε ο ίδιος ο Νικηταράς. Η δημόσια τοιχογραφία είναι αφιερωμένη σε αυτούς τους δύο μεγάλους πρωταγωνιστές του αγώνα.

Η Αερόπολη είναι ένας διατηρητέος παραδοσιακός ιστορικός οικισμός, πατρίδα της οικογένειας των Μαυρομιχαλέων. Έμεινε ανεξίτηλα γραμμένη στην ιστορία, όταν στις 17 Μαρτίου 1821 στο ναό των Ταξιαρχών έγινε δοξολογία και ευλογήθηκαν τα λάβαρα της Επανάστασης, παρουσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Η δημόσια τοιχογραφία τιμά αυτή την ηγετική φυσιογνωμία των Μανιατών και της Επανάστασης.

Μικρή πόλη, γνωστή ως Νησίον, που πρωταγωνίστησε τόσο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης όσο στην προηγούμενη αποτυχημένη εξέγερση των Ορλωφικών, πληρώνοντας βαρύ τίμημα και στις δύο περιπτώσεις. Όταν ο Ιμπραήμ το 1827 έκοβε τα ελαιόδεντρα του κάμπου της Μεσσήνης για να αναγκάσει τους κατοίκους να προσκυνήσουν, ο Κολοκοτρώνης του έγραψε γράμμα που του έλεγε «τα άψυχα δέντρα δεν εναντιώνονται σε κανένα μόνο οι άνθρωποι εναντιώνονται…Τί τα δέντρα μας αν τα κάψεις και τα κάψεις την γήν δεν θέλει την σηκώσεις…». Η δημόσια τοιχογραφία εμπνέεται από την κόντρα των δύο αυτών ανδρών.

Η καστρόπολη της Μονεμβάσιας, γνωστή σε όλους τους επισκέπτες της από το μεσαιωνικό της φρούριο, πολιορκήθηκε στα τέλη Μαρτίου 1821 από ντόπιους Μανιάτες και Τσάκωνες, για να παραδοθεί τελικά στις 23 Ιουλίου του 1821. Πρόσωπο της δημόσιας τοιχογραφίας ο Αλέξανδρος Κατακουζηνός. Έλληνας, ρωσικής παιδείας, πολιτικός, πρίγκιπας και κτηματίας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και έμπιστος του Δημητρίου Υψηλάντη, ο Αλέξανδρος Καντακουζηνός ήταν εκείνος που ως επικεφαλής της ελληνικής πλευράς συμμετείχε στην παράδοση του φρουρίου της Μονεμβάσιας.

Η πολύμηνη πολιορκία και η παράδοση της Τριπολιτσάς, γνωστή παλαιότερα και ως Ντροπολιτσά, στον Κολοκοτρώνη υπήρξε κομβικής σημασίας για την Επανάσταση. Η πτώση της Τριπολιτσάς, της ισχυρότερης τότε βάσης των Τούρκων στη νότια Ελλάδα, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου. Η δημόσια τοιχογραφία στα Κλωνατζίδικα τιμά, εκτός από τον Κολοκοτρώνη, και τον Παναγιώτη Κεφάλα, ο οποίος έμεινε στην ιστορία για τα ταμπούρια του στην πολιορκία της πόλης.

Στην Πύλο, πόλη γνωστή και ως Ναβαρίνο ή Νιόκαστρο, συνέβη η Ναυμαχία του Ναβαρίνου που σφράγισε την ήττα των Οθωμανών με την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο λιμάνι της, το 1827. Αυτή την ιστορική ναυμαχία, την τελευταία παγκοσμίως με ιστιοφόρα σκάφη, που σηματοδότησε την οριστική στροφή των μεγάλων δυνάμεων υπέρ των Ελλήνων, τιμούμε με το έργο «Οι νικητές ναύαρχοι 1827».

Επίκεντρο της Επανάστασης στην Επαρχία Τριφυλίας ήταν η Κυπαρισσία (Αρκαδιά). Πρωταγωνιστής στην περιοχή ήταν ο Πρωτοσύγκελος στην Κυπαρισσία (Αρκαδιά) και μέλος της Φιλικής Εταιρίας, Αμβρόσιος Φραντζής. Εκτός από πρωτοπόρος στον αγώνα, υπήρξε και ο πρώτος ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης, με το τετράτομο έργο του «Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος».